جاء الشتاء ببرد لامرد له

و لم یطق حجر القاسی یقاسیه

لاکاس عندی و لا کانون یدفئنی

کنی ظلام و کیسی قل مافیه

دع الکتاب و خل الکیس یا اسفا

علی کساء نغطی فی دیاجیه

ارجوک مولای فیما یقتضی املی

والعبد لم یرج الا من موالیه